مزايای گندله:
1- شكل كروي و اندازه تقريباً يکسان و مشابه ذرات گندله 2- بطور يكنواخت در مقطع كوره بلند پخش می شوند; 3- جلوگيری از انسداد جريان گاز در تنوره كوره بلند; 4- تبادل حرارتي خوب بين مواد; 5- نزول يكنواخت بار در كوره بلند.
گندله درمقايسه با کلوخه:
1- درصد آهن بالاتر; 2-تركيب شيميايي يكنواخت تر; 3- به دليل تخلخل ميکروسکوپی بيشتر و يکنواخت تر، احياپذيري بهتر;
مراحل عمليات:
-1آماده کردن و مخلوط کردن مواد اوليه، 2- گندله سازی، 3- پختن یا سخت کردن گندله ها.
آماده سازی و مخلوط کردن مواد اوليه:
مثال:کنسانتره تغلیظ و فیلتر شده سنگ آهن (80درصد ذرات ریزتر از 44 ميكرون ) با رطوبت حدود 10 درصد و بنتونيت يا موادي مانند كلريدسديم يا كلريد كلسيم (به عنوان چسب) مخلوط مي كنند (بادقت کمتر از کلوخه سازی.(
مهمترين خصوصيتها‌يي كه بر توليد گندله در ديسك و نحوی حركت مواد درون ديسك موثرند عبارتنداز:
-1قطر ديسك، 2- زاویه ديسك با افق (شيب ديسك)، 3- سرعت چرخش يا دوران ديسك، 4- ارتفاع ديواره هاي ديسك.
نقش بنتونيت در شکل گيری تيله(گندله خام):
بنتونيت ماده ای است شامل حدود 66 درصد سيليکا، حدود 28 درصد آلومينا و حدود 5 درصد آب.
بنتونيت ماده ای است با پلاسيسيته بالا که با جذب آب منجر به افزايش پلاسيسيته وکشش سطحی و بهبود استحکام در مرحله توليد تيله می شود.
مکانيزم تشکيل گندله:
فرضيات مکانيزم گندله شدن ذرات :
-1 نيروهاي حاصل از كشش سطحي و خاصيت مويينگي و ترشوندگي ذرات كانه، -2 نيروهاي مكانيكي حاصل از برخورد گندله ها و وزن آنها، 3- نيروهاي شيميايي بعلت افزودن انواع چسب‌ها.
در ديدگاه جديدتر، مکانيزم تشكيل هسته ها و تشكيل گندله خام شامل سه مرحله است:
1- تر شدن ذرات و جوانه زني. در اين مرحله توزيع لايه مايع بر روي بستري از ذرات ريز پخش شده و توزيعي از جوانه هاي اوليه را بوجود مي آورد .
-2 پيوستن جوانه ها به يكديگر و رشد آنها در اثر برخورد به مواد شارژ يا تجهيزات گندله سازي و يا با يكديگر.
-3 سايش و متلاشي شدن توده ها، كه در اثر سايش، ضربه يا فشارهاي وارده توده هاي درشت متلاشي شده و جوانه هاي جديدتري توليد مي شود.
پختن و سخت کردن گندله ها- روش بستر متحرک:
-1در اين سيستم گندله خام روي شبكه يا بستر متحركي كه بطور دائم حول دو محور در حركت است، شارژ مي‌شود و ضمن حركت، مراحل مختلف خشك شدن، پخته شدن و سرد شدن را طي مي کند .
-2 به منظورمحافظت کف و ديواره بستر با لايه اي از گندله هاي پخته شده.
3- اين روش بسيار انعطاف‌پذيرمي‌باشد ( مي‌توان سرعت خشك‌كردن، پختن و سرد كردن را براي شارژهاي مختلف تغيير داد)
4- حدوداً 25 درصد از سطح شبكه براي خشك كردن، 40 درصد براي پيشگرم كردن و پختن و 35 درصد بقيه براي سرد كردن استفاده مي شود
فرايند سخت کردن
مراحل سخت کردن: خشك كردن، پيشگرم كردن و پختن.
خشك كردن گندله خام: هنگام خشك كردن، دماي گازهاي خشك كننده و مقدار حرارت ارائه شده به بستر بايد كنترل شود و از تبخير سريع رطوبت كه باعث ترك برداشتن گندله ها مي شود اجتناب گردد (ايجاد فشار و تنش داخلي در گندله شده و در نتيجه ترك و انهدام(.
فرايند پخت (سخت کردن):
مراحل: خشك‌كردن، پيشگرم كردن و پختن.
پيش گرم کردن و پخت گندله.
دماي گندله در مرحله پيشگرم و پخت به ترتيب تا 1000 و 1300 درجه سانتيگراد افزايش می يابد.
بايد دقت کرد که بستر گندله يكنواخت گرم شود و دما در يك نقطه يا جاي خاص، خيلي زياد و بي‌رويه بالا نرود.
بايد بهترين شرايط انتقال حرارت از گاز به جامد تامين گردد. بازده حرارتي بالا بوده و مصرف انرژي حرارتي حداقل شود .
تغييرات فيزيكي و شيميايي گندله و مکانيزم سخت شدن:
تغييرات شيميايي در ناحية پيشگرم :
الف- اكسيداسيون قسمتي از مگنتيت .
ب- تبخير آب ساختماني و ايجاد پيوندهاي اكسيدي جامد و رشد ذرات.
تغييرات شيميايي در ناحيه پخت گندله :
الف- تكميل شدن اكسيداسيون مگنتيت و رشد دانه‌ها.
ب- واكنش شيميايي بين مواد باطله موجود در گندله و مواد افزودني و چسب‌ها، ايجاد فازهای زود ذوب شيشه ای و سرباره.
ج- افزايش استحکام.
